ωχρινοποιητικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «ωχρινοποιητική ορμόνη»

(βιοχ.) γοναδοτρόπος ορμόνη υποφυσιακής προέλευσης, αλλ. ωχρινοποιητίνη.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. νεολατ. luteinising (hormone) < λατ. luteus «κίτρινος» + -ising, που αποδόθηκε με τη λ. «ποιητικός»].